W 1951 roku działalność sekcji żużlowej przejął Klub Sportowy „RYF”. Całością spraw sportowych kierowało Zrzeszenie Sportowe „Górnik” i pod taką nazwą drużyna wystąpiła w lidze.

W związku z reorganizację rozgrywek i połączeniem zrzeszeń w ramach Ligi Centralnych Sekcji Żużlowych część klubów przestało istnieć. PZmot ustalił, że powstanie liga złożona z 6 drużyn – przedstawicieli Zrzeszeń Sportowych Związków Zawodowych (Unia Leszno, Budowlani Warszawa, Ogniwo Bytom, Stal Ostrów Wlkp., Kolejarz Rawicz, Górnik Rybnik) oraz 2 zespołów reprezentujących wojsko (CKWS Warszawa) i milicję (Gwardia Bydgoszcz). Tuż przed startem rozgrywek dołączono jeszcze do startu dwa kolejne zespoły: Włókniarz Częstochowa i Spójnię Wrocław. W efekcie w lidze wystąpiło 10 drużyn.

W stosunku do poprzednich lat całkowicie zmienił się system rozgrywek. Zrezygnowano z trójmeczów, na rzecz spotkań z udziałem dwóch drużyn, bez meczów rewanżowych. Składy składały się z 6 zawodników podstawowego składu i dwóch rezerwowych. Tabela biegowa obejmowała 9 biegów (każdy zawodnik z podstawowego składu startował po trzy razy), które punktowano 3-2-1-0. Za wygraną w meczu drużyna dostawała 2 punkty. W przypadku równej ilości małych punktów 2 punkty do tabeli zdobywała drużyna, której zawodnicy odnieśli więcej indywidualnych zwycięstw.

Wicemistrzowie Polski rozpoczęli sezon bardzo udanie, wysoko (38:16) pokonując Włókniarz Częstochowa. W II kolejce poradzili sobie z Budowlanymi Warszawa (32:22), w III z mistrzami Polski – Unią Leszno (28:25), a w IV na wyjeździe z Ogniwem Bytom (28:26). Kapitalną zwycięską passę przerwał dopiero wyjazd do Wrocławia. Tam rybniczanie doznali dotkliwej klęski w starciu z Gwardią Bydgoszcz (19:35).

Żużlowcy Górnika szybko się zrehabilitowali, pokonując w Ostrowie (35:17) miejscową Stal i u siebie Spójnię Wrocław (39:14 lub 39:15), ale druga porażka w sezonie, tym razem minimalna w Rawiczu (25:28), sprawiła, że stracili realne szanse na złoto i srebro.

W ostatnim, zaległym meczu z CWKS Warszawa, rozegranym na torze w Łodzi, przyszło im stoczyć bezpośredni bój o brązowy medal. Przedstawicieli wojska pokonali pewnie (31:22) i drugi medal w historii klubu stał się faktem.

Wyniki meczów ligowych:

1. runda: 20.05.1951 (Rybnik) Górnik – Włókniarz Częstochowa 38:16 (P. Dziura 8, Spyra 8, Draga 8, Nawrocki 5+3, Wieczorek 5+1, Maj 4+2).

2. runda: 17.06.1951 (Rybnik) Górnik – Budowlani Warszawa 32:22 (Spyra 8, Draga 8, P. Dziura 6, Wieczorek 5+2, Baron 3, Nawrocki 2).

3. runda: 01.07.1951 (Rybnik) Górnik – Unia Leszno 28:25 (Spyra 8, P. Dziura 7, Draga 4, Baron 4, Wieczorek 3+1, Nawrocki 2, Maj ns).

4. runda: 08.07.1951 (Bytom) Ogniwo Bytom – Górnik 26:28 (Spyra 9, P. Dziura 7, Draga 7, Maj 1, Wieczorek ?, Nawrocki ?, Baron ?).

5. runda: 15.07.1951 (Wrocław) Gwardia Bydgoszcz – Górnik 35:19 (Spyra 7, P. Dziura 6, Draga 4, Wieczorek 1, Nawrocki 1, Baron 0, Maj ns).

6. runda: 12.08.1951 (Ostrów) Stal Ostrów Wlkp. – Górnik 17:35 (Spyra 9, Dziura 9, Draga 6, Nawrocki 4, Baron 4, Wieczorek 3, Maj ns, Widuch ns).

8. runda: 02.09.1951 (Rybnik) Górnik – Spójnia Wrocław 39:14 lub 39:15 (Baron 8, Spyra 7, Draga 7, Nawrocki 6, Wieczorek 6, P. Dziura 5, Maj).

9. runda: 16.09.1951 (Rawicz) Kolejarz Rawicz – Górnik 28:25 (brak wyników indywidualnych)

Zaległy: 23.09.1951 (Łódź) CWKS Warszawa – Górnik 31:22 (Spyra 9, Draga 7, P. Dziura 6, Nawrocki 4, Wieczorek 3+1, Baron 2, Maj ns).

Kadra Górnika Rybnik w sezonie 1951: Paweł Dziura, Ludwik Draga, Alfred Spyra, Robert Nawrocki, Józef Wieczorek, Daniel Baron, Joachim Maj, Ernest Widuch.